یک تولیدکننده: جلوی واردات تجهیزات تولید کفش را گرفتند

یک تولیدکننده کفش با اعلام اینکه ۵ ماه است درگیر ترخیص تجهیزات وارداتی هستم، گفت: چرا باید یک تولیدکننده برای واردات چرخ خیاطی که ارز آن را هم خودش با صادرات تامین کرده، التماس کند؟

محمد عرب در گفت وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به اینکه صنعت کفش در ایران مانند فرش سبقه تاریخی دارد،گفت: با توجه به توانمندی نیروی انسانی در صنعت کفش ما مزیت رقابتی بالایی نسبت به کشورهای جهان داریم. البته در بخش ماشین آلات عمده تجیهزات از محل واردات تأمین می‌شود ولی مهم برای ما منابع انسانی‌ است که آن را در کشور داریم. در حال حاضر صنعت کفش از لحاظ اشتغال چهارم و بیش از 500 هزار نفر نیروی انسانی دارد.

وی با اعلام اینکه حدود 60 درصد مواد اولیه مورد نیاز صنعت کفش از داخل کشور تأمین می شود و در بخش کفش‌های پلاستیک حتی داخلی سازی به 90 درصد می‌رسد، افزود: ما انواع پی وی سی‌ها را در ایران داریم و در بخش دی اتیلین گلایکول و مونو دی اتیلین گلایکول نیز این مواد به وفور در کشور وجود دارد و کمبودی در این بخش نداریم. در مواد پلی بوتان‌ها هم در 6 سال اخیر احتیاجی به واردات نداریم و قابل رقابت و عرضه در بازارهای داخلی هستیم.

 این تولیدکننده کفش با بیان اینکه توانمندی بالایی در صنعت کفش داریم اما مشکلات واردات مواد اولیه باعث می‌شود محصولات نهایی به دلیل نرسیدن یک ماده اولیه وارداتی ناقص شود، گفت: به عنوان نمونه در برخی از موارد  یک جفت کفش کارش تمام می‌‌شود اما برای عرضه نهایی لنگ سربندهای سلولوزی نوک بندها است و همین موضوع روند تولید را مختل می‌کند. در مواد اولیه وارداتی به عنوان نمونه در زمینه لاتکس باید حتما سراغ کشورهایی مثل مالزی و هندوستان برویم. چون درخت لاتکس در این کشورها است و ایران لاتکس ندارد البته آلمان، ایتالیا و چین هم لاتکس ندارند.

*در صنعت کفش اگر کسی صادرات کند تنبیه می‌شود

وی به عدم حمایت از صنعت کفش اشاره می‌کند و می‌گوید:در بخش صادرات می‌توانیم نقش بسیار مناسبی در بازارهای منطقه و حتی کشورهای افریقایی داشته باشیم به شرط آنکه پیش پای این صنعت سنگ اندازی نکنند. ما در سال های 94 و 95 به 145 میلیون تا 150 میلیون دلار صادرات دست پیدا کردیم اما امروز صادراتمان 100 میلیون دلار است. امروز در صنعت کفش اگر کسی صادرات کند تنبیه می‌شود. به خاطر اینکه دولت دستوری برخورد می‌کند که ارز را باید حتما داخل کشور بیاورید.

وی افزود: ماجنس‌هایمان را با دلار 70 هزار تومانی از بورس می‌خریم. در بورس قیمت‌ها براساس پایه دلار مرجع (نیمایی) است. قرار نیست که یک بانک مرکزی درست کنیم که به جای تثبیت قیمت ارز ، نرخ گذاری ارز ما را انجام بدهد بعد دلارهای ما را بگیرد و به کسانی که می خواهند وارد بکنند بدهد. این کار درستی است؟ چه کسی چنین قانونی را نوشته است؟ باید پاسخگو باشند که چرا صادرات کاهش شده است؟

*واردات کفش به کشور ممنوع است!

 به گفته عرب، در حال حاضر 90 درصد نیاز بازار توسط صنعتگران کفش تأمین و فقط 10 درصد به صورت قاچاق وارد کشور می‌شود.البته واردات کفش قبلاً ممنوع بود اما به دلیل اینکه در برنامه هفتم توسعه این موضوع تمدید نشد ممنوع عملاً برداشته شده و در قالب تعرفه محدودیت ها اعمال می‌شود. این در حالی است که قبلاً واردات کفش به دلیل قانون کالاهای مشابه تولید داخل ممنوع بود.

وی با اشاره به اینکه باید شرایط تولید در کشور بهبود پیدا کند تا تولید در ایران شکست نخورد، گفت: اگر همین فردا واردات کفش را آزاد کنند اما تولیدکننده داخلی مواد اولیه را با قیمت بالا از بورس خریداری کند اصلاً تولید به صرف نخواهد بود و تولید شکست می‌خورد.قانون باید برای همه باشد قرار نیست قانون از یک طرف اجرا و از طرف دیگر اجرا نشود.

این تولیدکننده کفش با بیان اینکه اگر در قانون واردات کالاهای مشابه داخل با سیستم تعرفه کنترل شود مشکلی ندارد و حتی شرایط رقابتی هم برای تقویب تولید داخلی فراهم می‌شود، تصریح کرد:  در حال حاضر 30 تا 40 درصد نیاز بازار داخلی توسط تولیدکنندگان بزرگ و 60 درصد بازار توسط تولیدکنندگان کوچک تأمین می‌شود.

*کفش آدیداس را به هیچ عنوان نمی‌توانید 10 دلار بخرید

وی با اعلام اینکه در نقاط مختلف کشور تولیدکنندگان بزرگ کفش مشغول فعالیت هستند، افزود: قم از لحاظ تولید صندل در ایران اول است. هیچ کس نمی‌تواند با قم رقابت کند اما از لحاظ کفش‌های چرمی و ورزشی تهران و تبریز اول هستند. کفش‌های زنانه را مشهد و کفش‌های چرم مصنوعی و طبیعی با کیفیت خوب در اصفهان تولید می‌شود. به صورت کلی 6 استان کشور مانند تهران، تبریز، قم، مشهد، اصفهان درگیر تولید کفش هستند و در زنجان شهرکی در زمینه تولید کفش‌های بچگانه وجود دارد که قوی تولید می‌کنند.

عرب در خصوص عرضه کفش های خارجی که در سطح بازار فروخته می شوند، گفت: اولاً این کفش‌ها فیک هستند و مارک‌هایی که روی آنها می‌زنند اصلی نیست.  بخشی از این مارک ها در واحدهای زیر پله‌ای روی کفش ها زده می شود. کفش آدیداس را به هیچ عنوان نمی‌توانید با قیمت 10 دلار بخرید! این معلوم است که فیک داخلی است، در بازار فیک آدیداس و نایکی را 600 تا 700 هزار تومان می‌فروشند. 

وی در پاسخ به این پرسش که چرا با فروش این کفش های تقلبی برخوردی نمی شود، گفت: فعلاً هیچ برخوردی با آنها نمی‌شود و در بازار مارک‌های معروف نایک، آدیداس را بروی کفش ها نصب و می فروشند. در این کفش‌ها چون از مواد اولیه‌های مرغوب استفاده نمی‌ شود مشکلات پا درد وعوارض استخوانی ... را در آینده برای مشتریان به وجود می آورد.

این تولیدکننده کفش با اعلام اینکه آقای رئیس جمهورکشور ما ظرفیت خالی خیلی زیادی داریم، گفت: اختیار صنعت کفش را دست خود صنعت کفش بدهید. غیر ممکن است کشورهای حاشیه را نگیریم، ما دست کمی از آدیداس نداریم. انسانهایی که در آدیداس کار می‌کنند، بیشتر به چین و ویتنام رفتند و سرمایه‌گذاری کردند. اکثر کفش‌ها را اگر ببنید روی آن نوشته ساخته شده در ویتنام.

* چرا نمی‌گذارند چرخ خیاطی جدید وارد کشور کنیم؟

وی با طرح این پرسش که چرا نمی‌گذارند چرخ خیاطی جدید وارد کشور شود، اضافه کرد:الان چرخ خیاطی با تکنولوژی‌ها جدیدامده چرا ما باید دستمان بسته باشد؟ من ناراحت هستم که چرا نمی‌گذارند تکنولوژی‌های جدید را بیاوریم. ما مشکلات حواله پول را حل کردیم و جنس را به زحمت در بندرعباس گذاشته ایم  5 ماه است که دموراژ می‌دهیم چرا؟ علتش چیست؟  چرا باید یک تولیدکننده اینقدر التماس کند؟ تولیدکننده چرخ خیاطی آورده از شما ارز هم نگرفته و گمرکی هم می‌دهد چرا مانع می‌شوید؟

به گفته وی، اگر تولیدهایی مثل صنایع نساجی، کفش و ... با ارز خودشان ماشین‌الات و مواد اولیه داخل کشور کنند هیچ عیبی ندارد .

وی در خصوص قطعی برق در صنعت کشور هم به ارائه توضیحاتی پرداخت و افزود: سه چهار روز در هفته قطعی برق داشتیم. یک سری تولیدکنندگان کوچک در مناطق مسکونی بودند که اینها مشکلی نداشتند اما تولیدکنندگانی که در مناطق صنعتی بودند واقعا ضربه سنگینی خوردند. البته همه اینها راه‌حل دارد. وقتی می دانیم هر سال با 10 درصد افزایش مصرف روبرو هستیم. چرا برنامه‌ریزی نمی کنیم؟ که بعد از 5 سال با 50 درصد کمبود مصرف مواجه نشویم؟

 عرب با انتقاد از اینکه به جای اینکه بگوییم ناترازی انرژی باید بگوییم ناترازی مدیریتی، گفت: یک سری مسائل است که به هیچ عنوان دولت نمی‌تواند وارد آن شود. مثلا صنعت کفش یک صنعتی است که به طور قطع باید بگوییم که ممنوع است که دولت وارد آن بشود. دنیا سطح خیلی بالاترش را خصوصی کرده است. ولی ما این کار را انجام نمی‌دهیم.

انتهای پیام/