وقت شکست حصر غزه با ایجاد کریدور حمل و نقل هوایی رسیده است

با تشدید وضعیت گرسنگی مردم غزه در نتیجه محاصره از سوی رژیم صهیونیستی درخواست‌ها برای ایجاد راهرو حمل و نقل هوایی بیشتر شده است.

گروه اقتصاد بین الملل خبرگزاری فارس:« بچه‌هایمان را قانع کردیم مجبورند نانی را که با آرد دانه‌های مخصوص خوراک دام پخته می‌شود بخورند تا گرسنه نمانند. خرید سه کیلوگرم آرد برای یک فلسطینی روزانه ۵۰ شکل (حدود ۱۴ دلار) هزینه دارد که آن هم کمیاب شده و برای ما هم دیگر پولی باقی نمانده است». این بخشی از صحبت‌های  امل، بانوی فلسطینی از اردوگاه جبالیا در شمال نوار غزه در گفت‌وگو با الجزیره است.

 

پس از گذشت ۱۰۹ روز از آغاز تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به نوار غزه، فلسطینیانی که از بمباران‌های وحشیانه اشغالگران نجات یافته‌اند، حالا در معرض مرگ بر اثر گرسنگی هستند.

مقامات فلسطینی از مصر خواسته‌اند هر چه زودتر گذرگاه رفح را به روی کمک‌های بشردوستانه باز کند، اما مصر از بیم حملات رژیم صهیونیستی یا هر بهانه دیگر از این اقدام خودداری می‌کند؛ در همین حال بیش از نُه هزار فلسطینی به دلیل نبود خدمات بهداشتی به شهادت رسیده‌اند و بیش از ۲۰ بیماری مختلف در بین آوارگان شیوع پیدا کرده است.

در حال حاضر روزانه تنها چند ده کامیون حامل کمک‌های بشردوستانه آن هم با تعلل زیاد و پس از بازرسی‌های متعدد از سوی صهیونیست‌ها، از گذرگاه رفح وارد نوار غزه می‌شود، در حالی که در این گذرگاه به مسافت چهارو نیم کیلومتر صدها کامیون‌های حامل کمک‌های بشردوستانه صف کشیده‌اند و محموله خیلی از آنها به دلیل معطل ماندن در گذرگاه فاسد شده است. به گفته مقامات فلسطینی برای رهایی مردم غزه از وضعیت فعلی گرسنگی باید روزانه یک هزار و ۳۰۰ کامیون وارد این منطقه شود.

 

اسامه حمدان، یکی از رهبران ارشد حماس دیروز دوشنبه در نشستی خبری از سازمان بهداشت جهانی خواست که غزه را «منطقه قحطی زده» اعلام کند و تاکید کرد، بیش از نیم میلیون نفر از فرزندان ملت ما در شمال نوار غزه با خطر مرگ واقعی بر اثر گرسنگی مواجهند و هر روز خود را بدون غذا می‌گذرانند و با نبود آرد به خوردن علوفه حیوانات روی آورده اند.

ظواهر قحطی در نوار غزه با ناپدید شدن غذاهای کنسروی از بازارها که مردم نوار غزه از آغاز جنگ به آنها به عنوان غذای خود متکی بودند و همچنین تمام شدن برنج و آرد گندم برای پخت نان بروز یافته است، به نحوی که فلسطینی‌ها  دانه‌های ذرت و جو مخصوص خوراک دام  را آسیاب می‌کنند که همین آرد هم گران و کمیاب شده است.

الجربی یک پدر فلسطینی است که در بازار اردوگاه جبالیا در شمال نوار غزه به دنبال غذا می‌گردد و  می‌گوید: «شب و روز به دنبال آردی می‌گردیم که فقط برای یک روز کافی باشد، اما آن را هم نمی‌توانیم پیدا کنیم هیچ یک از کامیون‌های حامل کمک‌ها به استان‌های غزه و شمال نرسیده‌اند».

خالد عبدالنبی هم پرتقال فروشی است که می‌گوید: من روزی ۲۰ شکل (حدود ۷ دلار) در آمد دارم، اما این مبلغ برای خرید ۱.۵ کیلوگرم آرد هم کافی نیست. اوضاع سخت است، ما به خوردن علوفه روی آورده ایم اما می‌خواهیم مثل همه انسان‌ها آرد، غذا و آب بخوریم. دو فرزند دختر و پسر دارم که نمی‌توانم برایشان غذا فراهم کنم و زندگی شرافتمندانه‌ای داشته باشم.

 

علاوه بر خطر قحطی که ساکنان نوار غزه را در نتیجه کمبود مواد غذایی تهدید می‌کند، خطر شیوع گسترده‌تر بیماری‌های همه گیر در نتیجه انباشت زباله‌ها در هر کجا و کمبود قابل توجه دارو نیز وجود دارد به خصوص که همچنان پزشکان خیلی از جراحی‌های بزرگ همچون قطع عضو را هم بدون استفاده از ماده بیهوشی انجام می دهند.

از آغاز جنگ، مردم در سراسر جهان و به خصوص کشورهای اسلامی از دولت‌هایشان خواستند با راه اندازی پل هوایی به العریش مصر کمک‌های بشردوستانه را به مرز مصر با نوار غزه برسانند تا از آنجا از طریق گذرگاه رفح به دست فلسطینیان برسد.

اسامه جاویش، خبرنگار مصری دیروز در یک برنامه تلویزیونی گفت: زمان مطالبات و درخواست‌ها به پایان رسیده است و اکنون باید اقدام شود. غزه را از طریق هوا، زمین و دریا نجات دهید. قبلاً در مورد ایجاد پل‌هایی برای انتقال کمک های بشردوستانه از خشکی و دریا صحبت کردیم و امروز در مورد نجات از هوا صحبت می‌کنیم. وی از کشورهای عربی خواست دست روی دست نگذاشته و یک پل هوایی برای انتقال کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه ایجاد کنند.

شکست حصر برلین نمونه خوبی است

 نویسنده بریتانیایی، دیوید هرست  هم در یادداشتی در وبگاه میدل ایست آورده است: «مصر می‌تواند از اعضای سازمان همکاری اسلامی دعوت کند تا در کمک‌های هوایی به آن بپیوندند، همان کاری که متفقین در سال ۱۹۴۸ برای شکستن محاصره برلین انجام دادند».

(پس از آنکه شوروی در ۲۴ آوریل ۱۹۴۴ مسیرهای زمینی و آبی را از تریزون به برلین غربی بست، هواپیمای متفقین غربی برای کمک رسانی به شهر برلین مورد استفاده قرار گرفتند. از ژوئن ۱۹۴۸ به مدت یکسال کمک رسانی به دو میلیون و نیم نفر اهالی این بخش از برلین که در معرض خطر گرسنگی و قحطی قرار گرفته بودند ادامه یافت و در ۳۰ ام سپتامبر ۱۹۴۹ استفاده از راهرو حمل و نقل هوایی به‌طور رسمی پایان یافت).

 

وی تاکید  کرد که وجود چنین پل هوایی بشردوستانه چالشی در برابر ریاکاری غرب و اشک تمساحی است که برای مردم غزه می‌ریزد در حالی که السیسی هم رئیس جمهور مصر دیکتاتوری است که فقط به فکر بقا در قدرت است و به چنین کاری فکر نمی‌کند.

 

مجله تایم هم اخیرا در گزارشی آورد: جریان معمول رسیدن غذا، آب و سایر مواد ضروری به نوار غزه از زمان جنگ اسرائیل به طور کامل متوقف شده است و مواد معدودی که اکنون وارد می‌شود کمیاب و گران شده است و با گسترش سوء تغذیه در بین مردم به ویژه در بین کودکان رئیس آژانس امدادرسانی سازمان ملل متحد هشدار داده که قحطی نزدیک است.

 

هلی برن اردن به غزه

مجله تایم با تاکید بر اینکه در حال حاضر تنها راه کمک رسانی پرتاب هوایی کمک‌ها برای مردم غزه است، گفت موفقیت این تجربه را اردنی‌ها نشان دادند که در سی و یکمین روز از جنگ غزه یک تُن کمک‌های دارویی را از طریق هلی برن به بیمارستان اردنی  نوار غزه منتقل کردند.

 

احمد فواد الخطیب، تحلیلگر متخصص در امور خاورمیانه از آمریکا هم از دیگر شخصیت‌هایی است  که در یادداشتی خواستار توسل به پرتاب هوایی غذا برای مردم غزه به عنوان وسیله‌ای برای حل بحران گرسنگی در زادگاهش است، جایی که اکثر اعضای خانواده‌اش هنوز ساکن آنجا هستند.

اگرچه رژیم اشغالگر اسرائیل در جریان رسیدگی به شکایت آفریقای جنوبی در دادگاه بین المللی دادگستری مدعی شد که گذرگاه رفح با تصمیم مصر بسته شده است، اما این رژیم قبلاً گذرگاه را بمباران کرده بود تا از ورود کامیون‌ها به نوار غزه جلوگیری کند.

نضال ابوزید کارشناس نظامی و راهبردی تأیید می‌کند که «از منظر نظامی هیچ مانعی برای ایجاد پل هوایی تا نوار غزه و یا حداقل تا گذرگاه رفح مصر وجود ندارد، یا اینکه در داخل نوار غزه برای مثال منطقه رفح به منظور عملیات هلی برن کمک‌ها استفاده شود و از آنجایی که این کمک‌ها بشردوستانه، لجستیکی و پزشکی هستند، می‌توان از حمایت بین‌المللی و غربی برای ایجاد این پل هوایی استفاده کرد و بنابراین طرف اسرائیلی فرصتی برای مخالفت با ایجاد چنین پل هوایی ندارد.

وی افزود: گر کشورهای غربی موافقت نکنند، این امر باعث شرمساری آنها در مقابل جوامع غربی خواهد شد، زیرا آنها در افزایش رنج غزه نقش داشته‌اند، بنابراین  ایده پل هوایی، چه اجرا شود و چه نشود، طرف اسرائیلی را در تنگنا قرار می‌دهد و در نتیجه آن را بیش از پیش شرمنده می‌کند، به خصوص که در دادگاه بین‌المللی دادگستری به نقض حقوق بشر و ارتکاب جنایت علیه بشریت هم متهم شده است.

در همین حال حسام شاکر، نویسنده و تحلیلگر سیاسی معتقد است : جهان عربی و اسلام اگر اراده کنند می‌توانند بیش از اینها کار انجام داده و محاصره غزه را به هر طریق ممکن بشکنند و بدون شک گزینه پل هوایی پیام مهمی خواهد داشت، مشروط بر اینکه درباره آن با رژیم اشغالگر اسرائیل هماهنگی نداشته باشد تا اسرائیل به بهانه بازرسی‌ها مشکل تراشی نکند.

پایان پیام/